İbrahim Sadri: Bırakma Beni…

slide89Hepsi yalan söyledi…
İsyansa isyan ettim,
Nisyansa unuttum her seferinde seni.
Düştüm bırakma beni…

Yakılmış rengi kaçmış gecelerin ortasından,
Ateşlerin ortasından,
Bütün ihanetlerin bütün kuşkuların arasından,
Talanların kargaşanın, korkuların yakasından biriyim…

Bilirsin hüznü hiç yakıştırmadım ruhuma.
Hiç ölmeyecek biriydim.
Ateş mi yakardı beni,
Hesap mı görürdüm günahlarıma.
Kırmızının efendisiydim.
Şu kahpe dünyaya meftun,
Şu kendine zebun ben,
Bir infilakla parçalanıyorum.
Hepsi yalan söyledi.
Bittim!
Bırakma beni…

Mor menevişli dağlarım olsaydı,
Kor ateşler yansaydı sevdalıklarıma.
Güneşi sağ, ayı sol elime koysalardı.
Vazgeçmekten bile vazgeçseydim.

O geliyor dediklerinde tefler çalsaydım,
Küçük kızlar yetim çocuklar,
Dünyanın bütün mazlumlarının gözleri ışıldasaydı.
Ben olmasaydım da
Ruhum taşısaydı yükü.

Adımı adının yanına yazsaydı, en sona yazsaydı,
Bu da olsun yazsaydı,
Olsun yazsaydı…

Bir ceylana yoldaş olsaydı,
Bir çobana rastlasaydım da
Mendilime süt dolduraydı.

Bela senden,
Aşk senden,
Kaybolduğum dehlizlerin sonunda yol senden olsaydı.
Hepsi yalan söyledi.
Yittim!
Bırakma beni,
Bırakma beni…

Bugün pazartesi,
Dışarda sevdiğim sonbahar.
Solgun bir adamın soın kalesi,
O da kaydımı ellerinden büsbütün kaybetmiş olucak.
Yani ben,
Kendi kendinin kırılmış endazesi

Sorarsın ya bazen kapatıp gözlerini usulca dünyaya,
Bu asiliğin bahanesini.
Nereye kadar gidersin?
Kuşların kaderle uçtuğu,
Her yağmur tanesini bir meleğin indirdiği,
Yeni doğmuş bebeğe yutkunmayı öğreten,
Çimene yeşili,
Buluta maviyi,
Toprağa doğurganlığı veren…
Ey karıncanın kalbine bile merhameti indiren,
Görünmezi gören,
Bilinmezi bilen,
Göğe, çarkı feleğe süreyya’ya yıldızlara kainata sığmayıp,
Bir garibin kalbine giren…
Duy sesimi !
İşte bu benim…
İşte ben!
Her şeyden sonra ve her şeyin başında,
Kapı aralığında mahçubum, utanıyorum aslında.
Vermeyi istemeseydin, istemeyi vermezdin.
Geldim
Bırakma beni…

Hepsi yalan söyledi.
İsyansa isyan ettim,
Nisyansa unuttum her seferinde seni…
Düştüm…
Bırakma beni,
Bırakma beni,

Bırakma beni…

 

İbrahim Sadri

Tarih Gönderen murathanay 2 Yorum

2 Yorum - İbrahim Sadri: Bırakma Beni…

  1. AsmiN

    İLİM İRFANIN MÜRŞİTTR KARANLIKLARI KOĞAR
    İNSANLARI CEHALAET,GAFLET BUNALTIP BOĞAR
    GÖNÜLLERDE PARLAYAN O SAADE GÜNEŞ
    ŞARK İLE GER’DEN DEĞİL,GERÇEK İNANÇTAN DOĞAR..

     
  2. eşk

    “Ey Âlemlerin Rabbi,ey benim Rabbim,
    İster sürgün et.İster kov,gönder bahçenden.Ama beni Senden gönderme.
    Cennetinden düşürürken gözünden de düşürme.Kendi rızan için,benden vazgeçme.”
    (lâ/sonsuzluk hecesi’nden)

     

Yorum Yapın

Bu yazı 83.095 kez görüntülenmiştir
Copyright © 2011 – 2014. Powered by Murat Hanay. Tüm hakları saklıdır.
Bu sitede yer alan eserlerin telif hakları eser sahiplerinin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Bu site hiç bir şekilde kâr amacı gütmemekte olup, yer alan tüm içerikler yalnızca bilgilendirme amacıyla sunulmaktadır. Bir eserin veya yasal temsilcisinin istekte bulunması halinde, kendisine ait eserlerin siteden 24 saat içinde yayından kaldırılması garanti edilir.