Öldüğüm gün tabutum götürülürken, bende bu dünya derdi var sanma…
Benim için ağlama, yazık, vah vah deme;
Şeytanın tuzağına düşersen, o zaman eyvah demenin sırasıdır,
Cenâzemi gördüğün zaman firâk, ayrılık deme,
Benim kavuşmam, buluşmam işte o zamandır,
Beni toprağa verdikleri zaman, elvedâ elvedâ demeye kalkışma,
Mezar, cennet topluluğunun perdesidir.
Batmayı gördün değil mi? Doğmayı da seyret, güneşle aya gurûbdan hiç ziyân gelir mi?
Hangi tohum yere ekildi de bitmedi? Ne diye insan tohumunda şüpheye düşüyorsun?
Hangi kova kuyuya salındı da dolu dolu çıkmadı? Can Yusuf’u ne diye kuyuda feryad etsin?
Bu tarafta ağzını yumdun mu, o tarafta aç.Zîrâ senin Hayy u Hû’yun, mekânsızlık âleminin fezâsındadır.
Tüm ömrünü “Hamdım, piştim, yandım.” sözleriyle özetleyen Mevlana, “Ölüm günüm, doğum günümdür”, “Herkes ayrılıktan bahsetti, bense vuslattan” ifadeleriyle ölümün ayrılık değil kavuşmak olduğuna dikkat çekmiştir. 17 Aralık 1273 Pazar günü akşam üstü güneş gözden kaybolup, Konya ufuklarını kızıla boyarken bu âlemden can ve bekâ âlemine göç ederek Hakk’a kavuşan Mevlana Celaleddin Rumi’nin ölüm yıldönümü, dostuna kavuştuğunu, perdesiz nura vardığını ve ebedi vuslata erdiğini belirtmek için düğün gecesi anlamına gelen “Şeb-i Arûs” olarak adlandırılmıştır. Onun düşüncesinde ve fikirlerinde ölüm hiçbir zaman yokluk olarak kabul edilmemektedir. “Ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız! Bizim mezarımız ariflerin gönüllerindedir” diyerek gönüllerdeki ölümsüzlüğe ve kalbe dikkat çekmektedir.
Her gün bir yerden göçmek ne iyi,
Bulanmadan donmadan akmak ne hoş,
Her gün bir yere konmak ne güzel.
Dünle beraber gitti cancağızım,
Ne kadar laf varsa düne ait
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.
Hz Mevlana, her iki türlü ölümü de tatmıştır. Hz. Peygamber (s.a.v.)’in “Ölmeden evvel ölünüz” emrince Hak’ta yok olarak “ilk vuslatı” yani manevi ölümü ve Şeb-i Arûs olarak kabul ettiğimiz, canın beden kafesinden kurtularak aslına döndüğü, katrenin denize, can ummanına erdiği an olan ve vuslat gecesi olarak adlandırılan fiziki ölümü. Ruhun şad olsun tüm çağlara doğan ve batmayan güneş, gönlü geniş Hak yolcusu, zamanlar ötesinin mürşidi, ezelden bir dost, ebede yoldaş olan sevgili Mevlana…
