Evet inanırım deri değiştirmeye; çünkü acıya inanırım.
Katıya, sıvıya, gaza; üçün ardından dördün geleceğine.
Yaban arılarının varlığına, Leyla’nın ihanetine, mevsimi
geldiğinde göç etmek gerektiğine, suyun tersine akmayacağına inanırım.
Evet inanırım çini ustalığına, zulmün kendini onarma gücüne,
maddenin korunumuna, çürüyen elmanın kütür kütür elmalara
gebe olduğuna.
Yaşamın bir şezlong gibi bakışımlı olmadığına inanırım,
suyun kaldırma gücüne, harlanmayan ateşin söneceğine,
bülbülün güle asla kavuşamayacağına ve nilüfere.
Hiçbirinden vazgeçemesem de inanırın uranyumun, sülfürik
asidin, arseniğin, nitrogliserinin, nikotinin, baz morfinin,
alkolün ve aşkın zararlarına.
Siyah kadifeden gecelere inanırım umut sızdırmayan,
her aşktan sonra yaşanan şiddetli soğuk algınlığına inanırım
ve hiçbir insanın güvenli bir yurt olmadığına.
Paranın alım gücüne de inanırım, devletin yıkma gücüne de;
ben eskiden beri eşkıyaya inanırım.
Evet, inanırım ben’in ben’den başkası olmadığına, ben’in ben
olmadığına inandığım gibi.
Suça, sokağa, karanfile inanırım; gri karanlığa iğne
batırılamayacağına, batırılırsa düzenin şarrr diye akıp
gideceğine inanırım. Baharda insanın tazelendiğine inanırım,
yolların gizemine, suyun inandırıcılığına, ötelere, DNA’nın
kutsallığına, bir kadeh buzlu rakıya, intihara, şuna buna.
Ben en çok, insanın yazgısını, bakış açısını ve sınırını bir
kadınların çizdiğine inanırım.
Ben tanık.

Muammer Karadaş