Cahit Sıtkı Tarancı: Otuz Beş Yaş
Yaş otuz beş! yolun yarısı eder. Dante gibi ortasındayız ömrün. Delikanlı çağımızdaki cevher, Yalvarmak, yakarmak nafile bugün, Gözünün yaşına bakmadan gider. Şakaklarıma kar mı yağdı ne var? Benim mi Allahım bu çizgili yüz? Ya gözler altındaki mor halkalar? Neden Devamını Oku
İsmet Özel: Karlı Bir Gece Vakti Bir Dostu Uyandırmak
Benim adım insanların hizasına yazılmıştır. Her gün yepyeni rüyalarla ödenebilen bir ceza bu. Keşke yağmuru çağıracak kadar güzel olmasaydım Ölüm ve acılar çatsaydı beni Düşüncem yapma çiçekler kadar gösterişli ve parlak Sözlerim ihanete varacak doğrulukta olsaydı.Anmaya gücüm yetseydi de konuşsaydım Diri-gergin kasları konuşsaydım “Kardeşler! ” deseydim Devamını Oku
Murat Hanay: Geceden Firardır, Şeftali Baharında...
And olsun! Mühürlü bir yaradır, kabuğunun altında kanayan ve gizemli. Kavruk tenim, sözlerim ağlak, gözlerim nemli, Saçlarımdır yürüyen aşka, aşkınlığa uzanan dirgenler gibi. Göğsümde tüneyen karanfil kokusu, orkidenin gizemi, gülün mavisi… Ben yağmurum, ey sevgili. Saçlarından, gürbüz bir selam gibi şakaklarına süzülen. Alkışlar yüreğime taşır gök Devamını Oku
Nazir Dönmez-Ömer Büyükyenigün: Her Şeyin Özeti
Garip geliyor artık, Yaşadığım bu dünya… Her mutluluğun sonu, Acı… Her acının sonu da, Zaten acı! Sevmek mi? En derinden, En gözü karası... Nedeni bilinmiyor ama, Dökülüyorlar zamanla. İradesiz, Ruhsuz. Ve duygusuzlaşan bir kalbin karşısında… Nefret mi? Belki de en yüzeyseli, En basit olanı. Ama büyüyorlar zamanla… Hep uğranılan kahpeliklerin karşısında. Hani derler ya: “İnsanlar iyi şeylere layıktır.” Devamını Oku
İsmet Özel: Bir Ağrı Yakıldıkça Sevilmeli
Gecenin dürüstlüğünden herkes kuşkulanır korkulur o kuş yüklü iniltilerden ve mor ağzını gecenin kumuna batıran ben çağdaş serüvenler adına bütün fotoğraflarını yakan yakan ve bekleyen. Çarpar yüzü bir çocuğun mezarlara yine de ağartamaz tanımını gecenin. Ezgisiz ama esnaf bakışlarıyla soyunan bir kadın ayartılmaya uygun o çok baygın yerlerim ağartamaz çünkü Devamını Oku
Doğmayı başlangıç saydım.
Göbek bağını kesmek, sıyrılmaktır bir yanılgıya.
Başlangıç tam göbekten kopmaktır…
Doğmak başlangıç değil, ezeli vardır.
Bir son değil ölmek, yeniden başlamaktır.
Ölmek bazen uyumak,
Ve çoğu zamanda uyanmaktır…
Ömür, kader yolunda zıplamaktır.
Nefes almak değil,
Ömür kağıdına şiir yazmaktır yaşamak… Devamını Oku
İster al beni,
İstersen at!
İster var say, istersen yok bil beni.
Velhasıl bir “ben” var senin içinde.
Ben varım!
Olanca gerçek ve aşk kokusuyla, en derininde…
Kabul ettiğim gibi kabul et sen de varlığımı…
Ben varım ey sevgili…
Yanı başında, baş tacında, kalp içinde, sevda dilinde, aşkın uzak ucunda…
Bir ben varım her aşk hayalinde. Devamını Oku
Ey kendi kalbine yabancı duran kişi!
Umuda açılan dünya, aşk kokusu ve cennet projesi tanışlıkta,
gayri kilitli kapılar, ardı aşk sahtesi, koyu hüzün mavisi…
Tanışmak vakti geçti gayrı, sus…
Ey kendi kalbine yalancı duran kişi!
Doğru diyeceklerin vardı,
çığlıkların dağıldığında yokuşun kıvrımlarına,
aşk tümceleri yankılanacak ve kendinden geçecektin…
Söylemek vakti geçti gayri, sus… Devamını Oku
Söz gümüşse, sükut hüzün.
Hüzün aşkın çocuğu,
doğurur velhasıl aşkı hüzün…
Dönülmez yollar yordu.
yolu-yordu, ölü-yordu bahardan bile dirim,
den elim kaydı aşkla, aşk birbirinden.
Bir kenara attım üzüncümü, sevincimden gayrı uzağa.
Ağa düşürmek değil mi serzenti gergefi koyuluğunda.
Aşk yoksuzluğu, öğrenir aşk, aşktan da yoksulluğu. Devamını Oku
Bir akşam vakti.
Esaret mevsiminde, Ağustos’un ilk günüydü.
Yalnızdık…
Ve hava serindi.
Yani muhabbetin tam yeriydi.
“Babam gibi” dedi usta.
Sanki yüreğinden bir hançer çekilir gibi.
İçinde bir şeyler takılı kalmıştı bu hususta.
Sanki insan yutkunamıyormuş gibi.
Ak kağıdı kirletmiş kalemim.
Hüznüm dökülür sayfalara.
Yalnızlık yapışık kaderime.
Umutlarım savrulmuş, darmadağınık.
Geceden siyah bulaşıyor üzerime.
Bu geceden bir ayrılık yine.
Bazen iltica ruhlar dolaşır bedenimde.
Ecnebi duygular yüklerim yüreğime.
Ölüm gelir aklıma hep, sevdiğimde. Devamını Oku
Uyanıyorum…
Bir zelzele sabahı.
Uyanıyorum alacakaranlık, uyanıyorum güneş.
Uyanıyorum dört duvar, rüyalarım, ey kalbim.
Uyanıyorum sabah, bir göz kırpışıyla hayata.
Bir ezan sesi, bir salâ, gecenin ölümü…
Güneş ufku aydınlatsa da, ruhum çözülüyor başıboşlukta.
Nefse teslim oluyor, yaşayıp da hatırda kalmayan o yerden ve zamandan.
Bir çekişme ve hengâmede aynaya söyletiyorum yalanlarımı.
Sonra sahte bir gidiş atıyorum, kapı aralığından.
Oysa ölmeye yakın bir hasret mahkumuyum ben, gönül darlığından. Devamını Oku
Adamı karanlığa atarlar.
Adam, karanlığa atılır mı?
Karanlıkta neler yapar adam?
Görürsünüz o zaman!
Karanlıkta, karanlığı bulursa adam… Devamını Oku
Birden hüzün çöker geceye.
Gözler buğ değil, sel olur.
Aşk değil, hasret kokar.
Gönül umut değil, kahır dolar… Devamını Oku
