Hüseyin’i tanımayanlar bilmeliler ki; düşmesini beklemeden tutmak gerek insanı. “Seni tutuyorum!” demek gerek. Ayrılığa gerek kalmadan, özlemek gerek. Hasta olmadan, yalnız kalmadan, “Korkma yanında ben varım!” demek gerek. Demek gerek ki, kim bilir, düşer de kalkamayabilir ya insan! Sonsuz bir özlem koparabilir ya, yüreğimizi ta yüreğimizden. Hasta olurda iyileşemeyebiliriz ya da bir yalnızlığın pençesine düşeriz ya derinden. Yokluğu bilmek gerek varlığı yitirmeden, iş işten çokta geçmeden…

Murat Hanay / 27.09.2012