Derler
Sen bakma dediklerine.
Bir kelebeğin omuzlarına yüklenir,
O güzelim ömrün,
Kelebeğe
Kele-bekle!
Gitme!
Gelme de!
Beklerken ben karınca yazında,
Kelebeğin sırtında seni.
Gitme!
Ben tam da gidiyorken işte.
Sen gelme!
Derler
İnanma sen!
Kömürden beyazı çekerler.
Sana sen yoksun derler.
Yok olursun sonra.
Kulak asma!
Onlar ki;
Demekle yükümlüdürler
Murat HANAY / 08.04.2011
Acaba hep kelebek omzunda mı çürütürüz hayatı.
Yaşamı kendimize zindan ederek zifiri karanlığa boğulmak mıdır amacımız.
..hep uzakta mıdır beklenenler, aslında yanıbaşımızdakini beklemek daha zor değil midir?
Ya da neden hep biz bekleyen oluruz da beklettiklerimizin farkına varmayız??
murat bey burda neye yorum yapılıyo,
çok yorum yapasım geldide.
beni Ak Partinin ampülü gibi aydınlatırsanız sevinirim.