bir kez daha, yoluma devam etmeden
ve gözlerimi ileriye dikmeden önce
yalnızlık içinde kaldırıyorum ellerimi
sana doğru, sığındığıma
tüm kalbimle
sunaklarda yalvardığıma
ki daima
senin sesin çağırıyor beni
bunun üzerine alevleniyor nakşedilmiş
meçhul tanrıya sözü
ben o’nunum imansızlar güruhu içinde
şimdiye kadar kaldıysam da
ben o’nunum- ve düğüleri
hissediyorum
beni kavgada yere sürükleyen
ve, ben kaçmak isteyince,
beni yine onun hizmetine zorlayan
seni tanımak istiyorum, ey meçhul
sen, ruhumu derinden yakalayan
hayatımda bir fırtına gibi dolaşan
sen, kavranamayan; bana yönelen!
seni tanımak
sırf sana hizmet etmek istiyorum…
Friedrich Nietzsche
