Parmak ucunda başlar hayat bir dokunuşla.
Bin bir ayak izidir tüm hatıralar.
Şimdi, şimdi bir adım boyudur.
Topuğunda kıvrılır geride kalanlar.
Ne muhteşem bir hayattır, parmak ucundan topuğa kadar.

Ne istediğimizi dahi bilmiyorken,
Ne çok isterdik,
Ve ne kadar az verirdi hayat bize.

Nicelerini geri çevirdik bir başı boşlukta.
Hüznü bekler sonbaharda,
Çiçek açarız nevbaharla…
Oysa ki kıran kırana geçer hayat.
Bir atlı karınca misali.
Hiçbir hayat geçmez ötekinin önüne.
Ne geç yaşlanırız, ne de erken ölürüz.

İç içe geçer kesitler.
Üst üste biner anılar.
Birbirini tepeler, umutlar, sevinçler, tasalar…
Malum, düzenin kargaşa görünüşüdür hayat…

Murat Hanay / 20.04.2011