Ansızın doğacaksın çocuk!
Ansızın.
Kendini tarifsiz bir kargaşanın ortasında bulacaksın.
Elsiz, dilsiz, muhtaç zamanların olacak.
Kafa yormayacaksın öyle her şeye.
Yalnız itaat edeceksin çocuk, bu kocaman sosyal boşluğa.
Adın Emin olacak, veyahut Sadık ya da her neyse.
En tahammül edilebilen varlık olacaksın, bir türlü anlamayı beceremediğimiz bu dizilimde.
Karşılıksız sevilebilen olacaksın, alacaklısın yani.
Bir “şey” olacaksın, “şey”…
Kimsenin anlamak için çaba göstermediği bir “şey” işte.
İşte tam da söylediğim gibi: “şey”.
Herhangi bir “şey” değil, fakat her(şey)’de değil.
Velhasıl sende anlaşılmaya değer olduğu düşünülecek hiçbir “şey” olmayacak.
62’de ki tavşanı, gülmeyi, ağlamayı ve keşfetti sevdayı insan.
Bundan ötürü çocuk, ayak izlerini yoracaksın.
Olduracaklar seni,
Olacaksın!

Murat Hanay / 01.04.2013